Bojowcy, grupa ok. 40 osób, została przewiezio...

Bojowcy, grupa ok. 40 osób, została przewieziona do lasku w Łomiankach, 7 km od Warszawy. Przez 2 dni nikt do nich nie przyszedł, z trudem dostali wodę. Po 6 dniach zjawił się "Krzaczek", przywiózł żywność i wodę. Po pewnym czasie do lasku dotarła kolejna grupa 40 bojowców z getta, m.in. Tosia, Cywia, Michał z PPR, Jehuda z bunkra Anielewicza (napił się wody w kanałach i zmarł po dwóch dniach). "Kazik" dostarczył auto z żywnością. Icchak Cukierman przyniósł dwie propozycje. AK proponowało przejście do miejscowości Sarny, i tam oczekiwanie dalszych rozkazów. PPR proponowało przejście do lasów do partyzantki. Wybrano propozycję PPR. Cukierman zażądał, aby wszyscy napisali wspomnienia z walki w getcie. Wachenhauser, która poszła do miasta razem z Cywią, aby spisać dzieje powstania w getcie, została zadenuncjowana jako Żydówka i rozstrzelana.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.
Relacja Dawida Szteina w książce "Ten jest z ojczyzny mojej”, s. 273 –276