Imię: Michał Nazwisko: Janik

Michał Janik urodził się w Częstochowie. W czasie wojny mieszka w Warszawie, pracując w Magistracie jako pracownik fizyczny. Poproszony przez kuzynkę przyjmuje do siebie Weronikę Krawczyk z córką. Mieszkają z 7-osobową rodziną Janika, płacąc za utrzymanie. Niedługo po przyjeździe Weroniki, rodzina Janików zostaje wysiedlona z ul. Śniegockiej. Przeprowadzają się z ul. Śniegockiej na ul. Piusa XI, do kolegi Janika. W 1944 roku Weronika Krawczyk przenosi się na Pragę. Michał Janik po wojnie pracuje jako introligator w Łodzi. Przed wojną lub po wojnie był też zawodowym oficerem.

Według Janika Weronika Krawczyk obiecała w czasie wojny i po wyzwoleniu (w 1945), że odwdzięczy mu się za pomoc. Nie zrobiła tego (Janikowi chodzi prawdopodobnie o jakąś dodatkową gratyfikację, potwierdza bowiem, że w czasie wojny Weronika Krawczyk płaciła za swoje utrzymanie). Janik w relacji prosi o pomoc w uzyskaniu od Weroniki Krawczyk wsparcia finansowego, w związku ze swoją trudną sytuacją finansową - w 1947, kiedy składa relację, jego syn leży w otwockim szpitalu, z powodu ran odniesionych w czasie Powstania Warszawskiego. Janik wspomina, że wiele razy zwracano mu w czasie wojny uwagę, iż naraża rodzinę, przechowując Żydów. Nie wyprosił jednak Weroniki, jak twierdzi – nie  pozwoliło mu sumienie.