W 1940 r. Irena Bernstein spotkała na ulicy No...

W 1940 r. Irena Bernstein spotkała na ulicy Nowogrodzkiej, gdy dźwigała kapy z łóżek na sprzedaż, swoją koleżankę szkolną, Bożenę Stanisławską, która od razu zorientowała się, że Irena jest głodna, i namówiła ją, aby przyszła na ul. Szczekocińską do schroniska dla akademiczek - ofiar wojny. Schronisko prowadziła siostra Emanuela Romanówna, zmartwychwstanka. Można się było tam tanio posilić i zamieszkać. Irena Bernstein mieszkała tam do r. 1942, gdy zaczęto się nią za bardzo interesować, przeniosła się na wieś, do dworków ziemiańskich, kierowana przez ss.niepokalanki i nazaretanki.
Na Szczekocińskiej znalazły azyl jeszcze inne Żydówki.
Siostry znalazły także pokój na ul. Ursynowskiej dla rodziców Ireny, gdy wyszli z getta, i dawały im obiady.

Relacja Ireny Bernstein w „Ten jest z ojczyzny mojej”.