Imię: Stella i Ignacy Nazwisko: nieznane

Żona Ignacego. Pod koniec 1942 r. zamieszkali w małym, ciemnym i przepełnionym mieszkaniu na Zamenhofa, razem z trzema innymi małżeństwami. Mieszkańcy wytapetowali ściany gazetami, żeby wyglądały trochę czyściej. Żeby nie było kłótni między kobietami w kuchni, dyrygowała w niej Felka. W styczniu 1943 r. Felka leżała w połogu. Lekarka była zawiadomiona i wiedziała, że dziecko nie może się urodzić. Kiedy, po południu, przyszła lekarka, domownicy wyszli, aby zapewnić spokój rodzącej. Kiedy wrócili, Felka trzymała w ramionach żywego noworodka. Okazało się, że lekarka nie była w stanie zabić dziecka, chociaż wcześniej to obiecywała. Następnego dnia rano Niemcy otoczyli budynek. W domu był świetny schron należący do piekarzy. Felka z mężem i dzieckiem mogli się w nim ukryć. Kiedy Felka z reszta mieszkańców ukryła się w schronie, dziecko zostawiła na łóżku. Po powrocie ze schronu okazało się, że dziecko żyło, płakało, Felka nie mogła się z nim już rozstać. Po tej akcji, mieszkańcy dostali rozkaz opuszczenia budynku.