Skradzione Lata

Autorka w 14-tym roku życia zaczęła współpracę z "Małym Przeglądem", założonym przez Janusza Korczaka. Pisała artykuły i wiersze pod pseudonimem "Aneri". Przed wybuchem wojny, w 1938 r., wyszła za mąż. Pracowała jako sekretarka w hurtowni farmaceutycznej Pollabor Jerzego Lurie. Mąż dostał powołanie do wojska w sierpniu 1939 r., ranny w głowę, zmarł w styczniu 1940 r. Po utworzeniu getta nadal pracowała w hurtowni, która znalazła się w obrębie getta. W hurtowni poznała Romana Rozenbacha. Zaczęli się spotykać. Latem 1942 wyszła za niego za mąż. Kilka dni później Irena z Romkiem zamieszkali w byłej stróżówce na Karmelickiej. Matka zamieszkała na Białej, już się nie zobaczyły. Matka prawdopodobnie zginęła w Treblince. Roman pracował w Gminie, jej pracownicy razem z rodzinami zostali skierowani na selekcję na ul. Ostrowską. Irena usiłowała dostać się na stałe do jakiejś placówki, bezskutecznie. W końcu udało jej się znaleźć pracę w Werterfassen. Kilkakrotnie z mężem zmieniali mieszkania. Kilkakrotnie unikali wywózki do Treblinki. W końcu, w styczniu 1943 r. wyszli z getta. Po stronie aryjskiej mieli pomoc Jerzego Lurie, szwagra Romana Rozenbacha. Po stronie aryjskiej mieszkali kolejno na : Pańskiej, Marszałkowskiej, Solec. Doczekali wyzwolenia. Reszta dużej rodziny Ireny, z obu stron, nie przeżyła wojny. Ocaleli tylko: młodsza siostra Janina, która przeżyła na wschodzie i Józio Śliwa, syn ciotki, który przeżył po stronie aryjskiej. Przeżył też syn drugiego męża, Józio Rozenbach.