Imię: Władysław Nazwisko: Dov Kornblum

Syn Szlomo Kornbluma i Loni z domu Mileband. Miał starszego o sześć lat przyrodniego brata Wacława (Izaak, Izio). Matka pracowała w swoim sklepie gorseciarskim na Rymarskiej. Ojciec był pisarzem. W domu mówiło się po polsku. Władek przed wojną ukończył 1 klasę szkoły powszechnej przy Krochmalnej 36. W 1939 r. przeprowadzili się na Niską. Ulica Niska znalazła się w obrębie getta. Zaczął chodzić na komplety na ulicę Pawią, przerabiał 3 i 4 klasę, od 1940 do 1942 r. Czasami bywał w ogródku dla dzieci u zbiegu ulic Zamenhofa i Gęsiej. Ojciec zaczął zarabiać produkując torby, pomagała mu matka. W późniejszym okresie rodzice pracowali w szopie Oszman. W czasie akcji wysiedleńczych chowali się w kryjówkach w piwnicy pod sklepem lub w zrobionej w piekarni na parterze. W sierpniu 1942 r. przeprowadzili się na Nalewki, do domu dla pracowników szopu Oszmana. 27 sierpnia, w czasie selekcji, matka została zabrana do transportu, nie udało jej się uratować. 3 grudnia 1942 r. Władek wyszedł z getta z placówką. Po stronie aryjskiej czekała na niego Eleonora Duriasz. Trafił do domu jej i jej męża Kazimierza, na Targówek na Gilarską. Było tam dwoje dzieci, córka Eleonory Wiesia i syn Kazimierza Zbyszek. Ojciec Władka, za pośrednictwem Julka (Jehudy) Felda, zapłacił państwu Duriasz 6000 zł za trzymanie syna przez pół roku. Eleonora handlowała na bazarze. Kazimierz pracował jako robotnik na kolei, wracał do domu późno wieczorem. Wiesia i Zbyszek chodzili do szkoły, a Władek zostawał sam w domu. Zaprzyjaźnił się z psem Azą. W pierwszym okresie nie wychodził z domu w ciągu dnia. Kazimierz był dla Władka bardzo serdeczny od pierwszego dnia. Eleonora była złą i surową osobą. Jej stosunek do Władka pogarszał się z dnia na dzień. Jadał na stojąco przy osobnym stole. Najlepsze kąski dostawała Wiesia i nie musiała nic robić w domu. Władek i Zbyszek musieli wynosić rano nieczystości z wiadra z nocy do ubikacji na podwórku. Kazimierz rąbał i przynosił drewno, pompował wodę na podwórzu. Eleonora biła Wacka i Zbyszka. Dostawał listy od ojca, które przynosił Kazimierz. 16 lutego 1943 r. spotkał się na cmentarzu z bratem, wtedy 16-letnim Wackiem. Ostatni list od ojca dostał 10 kwietnia 43 r., ojciec wpłacił też dodatkowe 4000 zł państwu D. Potem kontakt z bratem i ojcem się urwał. W początkach 1943 r. państwo Duriasz zaczęli go ukrywać, najpierw w domu pod łóżkiem. Później w komórce na podwórku, a następnie, latem, w spalonym domu obok. Na noc wracał do domu. Był coraz częściej bity przez Eleonorę i głodny. Aż do 1 sierpnia 44 r., kiedy rodzina ukryła się w piwnicy podczas bombardowania Pragi, on został w domu. Po trzech dniach przyszedł po niego Kazimierz, który miał wyrzuty sumienia. 14. września 44 r. Rosjanie zdobyli Pragę, ale życie Władka niewiele się zmieniło. Dopiero 19 listopada 1944 r. Kazimierz zaprowadził go na Brzeską, do powstającej gminy żydowskiej. Trafił do domu dziecka. Z jego rodziny przeżył brat Wacław (Izio) i kuzynka Irka (Esterka). Wiosną 1945 r. Irka zabrała go do Łodzi. W końcu 1946 r. pojechał do Izraela. Ożenił się.