Imię: Szlomo Nazwisko: Kornblum

Pochodził z wielodzietnej rodziny. Ojciec Izaak, matka Miriam zmarła wcześnie. Szlomo, najmłodsze dziecko w rodzinie, prawdopodobnie nie ukończył szkoły. W młodości wyjechał do Paryża, pracował w warsztacie kaletniczym i uczył się wieczorami. W Paryżu poznał Menuchę z domu Zamość, pobrali się, urodził się syn Izaak (Izio, Wacek). Żona zachorowała po porodzie i zmarła w grudniu 1929 r. Po śmierci żony wrócił do Polski. W 1930 r. ożenił się ponownie z Lonią Mileband. Urodził się syn Ber (Beruś Władysław). Mieszkali początkowo na Śliskiej, zaczął pisać, wydawać książki, pisał także do gazet żydowskich. Żona otworzyła własny sklep gorseciarski. Powodziło im się dobrze. Obaj synowie chodzili do szkół. W domu mówiło się po polsku. W 1939 r., latem, przeprowadzili się na Niską. Ich mieszkanie na Niskiej znalazło się w obrębie getta. Zaczął zarabiać produkując torby, pomagała mu żona. Synowie w getcie chodzili na komplety. W późniejszym okresie pracował, razem z żoną w szopie Oszman na Ogrodowej. Pod koniec lipca 1942 r., na ul. Dzielnej podczas łapanki zostali schwytani całą rodziną i wywiezieni na Umschlagplatz. Wyciągnął ich kuzyn Leon Gefen, piekarz w getcie, mieszkający w tej samej kamienicy. Kiedy okazało się, że mężczyźni powyżej czterdziestu lat nie mogą być dłużej zatrudniani w tym szopie, Szlomo przeniósł się w 1942 r. do szopu rymarskiego na Nalewki. Z tego szopu trafił ponownie na Umschlagplatz. Tym razem sam uciekł. W końcu sierpnia została zabrana w selekcji w szopie Oszman jego żona i wywieziona do Treblinki. Postanowił ratować synów. 3 grudnia wyszedł z getta młodszy syn, Władek. Szlomo płacił za ukrywanie syna po aryjskiej stronie, pisał do niego listy. 16 lutego 1943 r. wyszedł z getta starszy syn. Szlomo zginął w Poniatowej w 1943 r.