Imię: Feliks Nazwisko: Brodzki

Prawnik, pochodził z Częstochowy. Miał wygląd Włocha, znał włoski. Ożenił się z Izabellą Boniówka. W 1939 r. wyszedł z Warszawy na wschód. Dotarł do Lwowa. Po drodze poznał Mieczysława Szaszkiewicza, Polak, z którym się zaprzyjaźnił. Jego przyjaciel lekarz, który pracował w szpitalu na Kurkowej, zaprotegował go do pracy w administracji szpitala. Miał tam mieszkanie służbowe. Korespondował z żoną za pośrednictwem Niny Makarewicz, znajomej Ukrainki. Dostał się do Częstochowy, skąd został zabrany w transporcie do obozu. W pociągu poprosił o pieniądze na telefon i uciekł przez okienko zasłonięte drutem kolczastym w pobliżu Warszawy. Nikt nie chciał z nim uciec. Poszedł brudny na Senatorską do mieszkania Michała Żydkiewicza, ale on już tam nie mieszkał. Poszedł do fryzjera, dzwonił do znajomych i dowiedział się, że Michał mieszka na Wiktorskiej. W lutym 1943 r. nawiązał kontakt z żoną w getcie poprzez Szaszkiewicza. Żona wyszła z getta 30 marca i zamieszkała u rodziców Szaszkiewicza, na Bielanach. Sam mieszkał ze swoją siostrą, na Żoliborzu, do czasu najścia szmalcowników, których opłaciła siostra. Uciekł do żony, na Bielany. Zamieszkali razem w Burakowie, w domu kupionym przez Michała Żydkiewicza, szwagra żony. Dom był częściowo zrujnowany. Michał wyremontował jeden pokój, kuchnię i łazienkę. W łazience, pod podnoszoną podłogą zrobił kryjówkę z piętrowymi pryczami. W innym pokoju, bez dachu, zamurował okna i zrobił *ogród*, do którego mogli wychodzić jego podopieczni. W pokoju zamieszkał Mieczysław Szaszkiewicz z żoną, która gotowała dla wszystkich. W piwnicy ukrywali się przez 17 miesięcy do czasu zburzenia ściany w wyniku wybuchu bomby radzieckiej. Wyszedł z kryjówki jako ostatni. Po wyzwoleniu odnalazł żonę u Szaszkiewicza.