Imię: Renia Nazwisko: Weinkrantz

Była koleżanka szkolna Hanny Klickiej. W czasie okupacji jest w getcie, z którego chce się wydostać na stronę aryjską. Zwraca się z prośbą o ratunek do jej matki, Izabeli Kiełbasińskiej. Izabela i Hanna podejmują się pomóc Reni i jej matce. Brat Reni pracuje w kuchni na Umschlagplatz, zostaje wywieziony. Na wieść o tym ich ojciec zgłasza się na wywózkę do Poniatowa. Renia i jej matka wychodzą z getta na początku 1943. Wszelkie opłaty ponosi Izabela Kiełbasińska. Załatwia też kobietom aryjskie papiery, które dostają bezpłatnie, dzięki współpracy Izabeli i Hanny z AK. Izabela prosi o finansowe wsparcie Komitet Żydowski, który daje 500 zł miesięcznie na każdą z kobiet. Utrzymanie Żyda po aryjskiej stronie jest dużo droższe. Ukrywanie Reni i jej matki wiąże się z licznymi problemami, mnożą się donosy, problemy z meldunkiem. Izabela Kiełbasińska ma myśli samobójcze. Ratuje je siostra Izabeli, Hanna Hirszfeldowa, która ukrywa się pod Warszawą. Załatwia kobietom meldunek. Kryjówkę pomaga znaleźć dawny uczeń Reni, Wiśniowski, który jej matce znajduje schronienie i posadę kucharki w rodzinie antysemitów, związanych z NSZ. Wiedzą, że matka Reni jest Żydówką, nie krępują się jednak, mówiąc przy niej o „wykańczaniu Żydów”. Renia ukrywa się u Kenigów. W czasie powstania warszawskiego Renia i jej matka przeżywają masakrę na Zieleniaku dzięki pomocy zakonnic, które każą im się położyć na ziemi i siadają na nich, zakrywając je habitami. Spotykają znajomą Polkę, która dzięki pomocy kolejarza przewozi je pod Radziwiłłów i ukrywa u chłopa. Po wojnie wyjeżdżają do Urugwaju.