Imię: Stanisław Nazwisko: Kiełbasiński

  • NIE
  • Mężczyzna
  • Stanisław
  • Kiełbasiński
  • 1882-09-26
  • 1955-05-19
  • Tuszyn
  • Spoza Warszawy
  • Tuszyn, Berlin, Wiedeń, Darmstadt, Moskwa, Santiago de Chile, Warszawa, Jadwisin koło Zegrza, Łódź
  • Polak
  • wyższe
  • na powierzchni
  • inne, nierchomości, pieniądze
  • grabież, inne zagrożenie

  • Chemik, studiował chemię w Berlinie, filozofię w Wiedniu. W latach 1913-1920 przebywał w Moskwie, by w słynnej pracowni J.I. Ostromyslenskiego zajmować się badaniami nad syntezą kauczuku z alkoholu etylowego. Osiągnięte przez Kiełbasińskiego wyniki przyczyniły się do wprowadzenia produkcji syntetycznego kauczuku na przemysłową skalę w Związku Radzieckim - w roku 1932, a w Polsce - w 1938. Jednocześnie zajmował się syntezą leków arsenobenzenowych w laboratorium zakładów "Rusko-Kraska" w Moskwie, a po powrocie do kraju w zgierskiej "Borucie" oraz w fabryce "L. Spess i Synowie" w Warszawie. Opracowana przez Kiełbasińskiego metoda otrzymywania neosalwarsanu (odpowiednika salwarsanu, leku na syfilis) została opatentowana w wielu krajach. W roku 1929 wyjechał do Chile, gdzie w stolicy kraju Santiago de Chile zorganizował od podstaw produkcję preparatów arsenobenzenowych.
    Drugi mąż Izabeli Klocman, matki Hanny Klickiej. Miał z nią syna Andrzeja i córkę Joannę. Mieszkali w Jadwisinie koło Zegrza. W 1940 Kiełbasiński zostaje wywieziony do Dachau. 2.08.1940 wraca z Dachau. Wyrabia m.in. pigułki z cyjankiem, przekazywane torturowanym więźniom, dla których nie ma już szansy ratunku. Bierze aktywny udział w pomocy Żydom; przyjaciel prof. Ludwika Hirszfelda.
    Po wojnie profesor Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Łódzkiego. Był też przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Tworzyw Sztucznych PAN w Warszawie.

  • administracyjne, działania Polaków, konspiracja, nauka, pomoc, praca, życie prywatne/życie codzienne
  • atmosfera, inna pomoc, kontakty z innymi Żydami, pomoc długotrwała, pomoc indywidualna , pomoc od Żydów, pomoc rzeczowa, poza Warszawą, praca, z papierami aryjskimi, znajomi

  • „Połączeniami metaloorganicznymi zajmował się w tym czasie Stanisław Kiełbasiński (1882-1955). Wcześniej – po studiach w Berlinie i Wiedniu pracował w Moskwie nad metodą otrzymywania syntetycznego kauczuku, w której to metodzie materiałem wyjściowym był alkohol etylowy. Już w Moskwie, inspirowany zapewne doniesieniami o neosalvarsanie, interesował się połączeniami arsenoorganicznymi w aspekcie zastosowań leczniczych. Po powrocie do kraju podjął intensywne badania w tym kierunku. W latach 1920-1922 opracował i opatentował metodę otrzymywania polskiego neosalvarsanu, którego produkcję podjęły Zakłady Przemysłu Chemicznego S. A. Patent na polski neosalvarsan został sprzedany do około 20 krajów na świecie. Szczególnie dużo Stanisławowi Kiełbasińskiemu zawdzięcza Santiago de Chile, dokąd wyjechał w 1929 r., aby osobiście zorganizować tam od podstaw produkcję preparatów arsenobenzenowych. Arsenoamina, którą po bliższym zbadaniu okazał się neosalvarsan, straciła na znaczeniu dopiero w latach czterdziestych XX wieku, kiedy specyfik ten został zastąpiony przez penicylinę. W okresie międzywojennym Stanisław Kiełbasiński uzyskał jeszcze kilka innych patentów dotyczących technologii wytwarzania różnych preparatów organicznych, które znalazły zastosowanie jako leki”.

    https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/12644/Lichocka_Swiatowe%20osiagniecia%20polskich%20chemikow.pdf?sequence=1

  • str. 5