Imię: Marek Nazwisko: Szapiro

Ojciec, lekarz dentysta pochodził z Kowna. Matka pochodziła z Łotwy. Oboje rodzice byli religijni. Marek miał o trzy lata młodszego brata Jerzego. W domu mówiło się po polsku. Do 8 roku życia miał wychowawczynię. Studiował medycynę, przed wybuchem wojny ukończył piąty rok i dostał absolutorium. Po wybuchu wojny zaczął pracę w szpitalu na Czystem. W 1940 r. rodzina przeniosła się do getta na Przejazd 1. W getcie odwiedzał ich Jan Wroński, tramwajarz, przedwojenny pacjent ojca i przynosił żywność. Był znakomitym szachistą, w getcie brał udział w turniejach. Z getta wyszedł na początku lutego 1943 r. razem z ojcem. Trafili do Wawra, do willi Stefana Petri, gdzie już był jego brat Jerzy i matka. Stefan Petri miał zrobioną kryjówkę. Przebywali w niej tylko wtedy, kiedy ktoś obcy przychodził. Aż do czasu donosu, po którym przyszło Kripo z psami. Nie znaleźli ich, dzięki sprytowi Stefana Petri. Wtedy Petri zrobił nową kryjówkę, zmusił swoją rodzinę do dalszego przechowywania rodziny Szapiro. Wtedy, z nowej kryjówki pod warsztatem ślusarskim, wychodzili tylko nocą. Nowa kryjówka miała lepsze warunki, wentylację, światło. Marek mógł w niej pisać. Z kryjówki rodzina wychodziła wieczorem i noce spędzała w mieszkaniu państwa Petri. W lipcu 1944 r. Petri z rodziną wyjeżdżają, zostaje Janina Petri. Szapiro chowają się w nowej kryjówce pod balkonem. Są głodni. W domu są Niemcy. Matka jest coraz bardziej krucha, Marek ma dość, ojciec ma duszności. 11.09.44 r. usłyszeli nad sobą głosy Rosjan. Eli mówi, że Janina Petri prosiła, żeby nie wychodzili za szybko, żeby sąsiedzi się nie dowiedzieli, że ukrywali Żydów, bo nie będą mieli życia. Po wojnie Marek Szapiro kończy studia.