Imię: Alexandra Oleńka Nazwisko: Mayzel Lauterbach

Aleksandra Lauterbach, z d. Mayzel, córka Jerzego i Haliny z d. Korenberg. Rodzina była bardzo zamożna, wykształcona i zasymilowana. Ojciec był prawnikiem, rodzina matki pochodziła z Gdańska, byli Żydami niemieckimi. Gdy wybuchła wojna, Jerzy Mayzel, który był oficerem WP, walczył w kampanii wrześniowej. Dostał się do niewoli niemieckiej i całą wojnę spędził w obozie jenieckim w Murnau. Aleksandra z matką zamieszkały z dziadkami - Maurycym i Rutą Korenbergami. Żyli z wyprzedaży dóbr. Halina pracowała w kawiarni jako kelnerka, Aleksandra w ciągu dnia chodziła do sierocińca Korczaka. W 1942 r. dziadek zmarł na tyfus. 22 lipca 1942 r. babcia popełniła samobójstwo - wyskoczyła z 6. piętra. Sytuacja Haliny i Aleksandry dramatycznie się pogorszyła, W czasie selekcji na Miłej zostały wysłane na Umschlagplatz, gdzie spędziły 10 dni w koszmarnych warunkach. W końcu Halina, jako żona oficera, została stamtąd wyciągnięta razem z dzieckiem. Wyszły z getta, pomagała im Maria, Polka, która była kochanką Maurycego Korenberga. Miała z nim syna Stanisława, przyrodniego brata Haliny. Po krótkim pobycie w domu Marii Halina z Aleksandrą, która miała bardzo żydowski wygląd, wyjechały na aryjskich papierach do Częstochowy. Były tam szantażowane i zadenuncjowane, trafiły na Gestapo. Wysłano je do getta w Częstochowie, gdzie udało im się przetrwać selekcję. Aleksandra została oddana do jakiejś kobiety po stronie aryjskiej, a Halina pojechała do Warszawy szukać pieniędzy. Akurat wybuchło powstanie w getcie, i nie mogła wrócić na czas do Częstochowy. Kobieta, u której była Aleksandra, ponieważ nie dostała pieniędzy, odprowadziła ją do getta. Po jakimś czasie Halina przyjechała do częstochowskiego getta i odnalazła córkę. Wróciły razem do Warszawy. Ukrywały się w różnych miejscach, razem lub osobno. Aleksandra była przez jakiś czas u rodziny Kałuża, gdzie miała pierwszą Komunię. Potem była z matką w suterenie. Po powstaniu warszawskim musiały opuścić stolicę. Były obdarte - Aleksandra nie miała butów, chodziła boso o śniegu. Halina, bardzo chora, oddała córkę na jakiś czas do klasztoru, a potem do sierocińca dla polskich dzieci. W marcu 1945 r. do Aleksandry przyjechał Stanisław, brat przyrodni Haliny, i poszli do szpitala, gdzie była matka. Halina już nie żyła - zmarła 7 marca 1945 r., została pochowana w okolicy Skierniewic pod aryjskim nazwiskiem. Aleksandra pojechała do Stanisława i jego rodziny. Tam odnalazł ją ojciec po powrocie z obozu. Aleksandra była przez jakiś czas w domu dziecka w Otwocku. W Polsce skończyła medycynę, wyszła za mąż, urodziła córkę Halinę. W 1968 r. wyjechała z córką z Polski do USA, tam wyszła ponownie za mąż.