Relacja O3/1694; w Archiwum Yad Vashem

Józef Pański, grafik, rocznik 1887. W 1908 przenosi się z Łodzi do Piotrkowa, pracuje tam w zakładzie graficznym dziadka. Później mieszka w Radomsku, z żoną i dwiema córkami; ma zakład graficzny. Po wybuchu wojny musi opuścić mieszkanie, Niemcy zabierają mu dobytek. Jesienią 1942, w czasie likwidacji getta w Radomsku, Pański zostaje uprzedzony, że jest na liście do wywiezienia. Ukrywa się u znajomego Polaka, później ucieka do Warszawy. Sprowadza z Pilicy żonę i córki. Pańscy mieszkają m.in. u znajomego, Zygmunta Gajkowskiego, prowadzą wspólne gospodarstwo. Ten pomaga im bezinteresownie; działa w konspiracji. Wiosną 1943 wyprowadzają się i rozdzielają: żona z młodszą córką wyprowadzają się do Falenicy. Józef ze starszą córką mieszka w Warszawie. W czasie powstania warszawskiego zostaje wywieziony przez obóz w Pruszkowie do Niemiec. Pracuje razem z córką w fabryce w Goerlitz. Tam zastaje ich koniec wojny. Pański wraca z córką do Radomska, zastaje tam żonę z młodszą córką. Przeprowadzają się do Łodzi. W 1958 emigrują do Izraela.
Relację spisała w 1960 Irena Szypiacka.