Relacja 301-6367 w Archiwum ŻIH

W lutym 1942 r. pracę urzędniczki w Domu Noclegowym, na Leszno 93, zaczęła Zofia Wiewiórowska.
Latem 1942 r., kiedy Niemcy zaczęli likwidować getto, do DN zaczęły zgłaszać się Żydówki, uciekinierki z getta. Miały fałszywe kenkarty, szukały schronienia. Większość z nich szybko rezygnowała z tego schronienia ze względu na panujące tam warunki. Niektóre zostawały na dłużej. Sale się powoli zapełniały uciekinierkami z getta. Pracownice Domu starały się umieszczać je na prowincji jako służące i pracownice rolne. Starały się o pomoc pieniężną dla nich. W szpitaliku przebywały panie, które bały się wychodzić na zewnątrz, m.in. żona reżysera filmowego Szapiro. Niemcy nie zaglądali do Domu, odstraszały ich tłumy obdartych kobiet. Kiedy wybuchło powstanie warszawskie, opiekunki musiały opuścić swoje podopieczne. Żebraczki i pijaczki zostały wypuszczone przez Niemców. Reszta kobiet została wywieziona do Niemiec, do fabryki amunicji.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl