Relacja 301-5636 w Archiwum ŻIH

Po utworzeniu getta w Warszawie, uciekł z rodzicami do Rembertowa. W sierpniu 1942 r., w czasie likwidacji getta, udało mu się ukryć i po kilku dniach przedostał się do getta warszawskiego. Odnalazł swojego kuzyna Jerzego Rudnickiego i zamieszkał u niego. Pracował w fabryce Ursus. Wstąpił też do ŻOB. Na początku 1943 r., na rozkaz ŻOB, pracownicy zaczęli przemycać do getta cement do budowy schronów, benzynę, materiały wybuchowe i części broni. W czasie powstania opiekował się dwoma schronami. Domy zostały spalone, ludzie zostali przeniesieni. Brał udział w obronie wejścia do getta od strony Gęsiej. 8 maja, po upadku powstania, udało mu się, razem z kuzynem, wyjść z getta przy Okopowej róg Niskiej. Ukrywali się po stronie aryjskiej, na Grochowie, aż do wyzwolenia 17 września 1944 r. Po wyzwoleniu wstąpił do wojska i został wysłany na front.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl