Relacja 03/8768; w Archiwum Yad Vashem

Halina Wolicki (rocznik ok. 1924) do wybuchu wojny mieszka z rodzicami w majątku Gruszczyn. Do 1941 roku jej rodzina zostaje w majątku z Treuhänderem, Czajkowskim. Przechodzą przez getto w Magnuszewie, w 1942, po likwidacji getta uciekają kolejno do Warszawy: pierwsza jedzie Halina, po niej do Warszawy dociera jej matka z 6-letnim bratem Haliny, na końcu jej ojciec. Ukrywają się u Wandy Lasińskiej, Halina pracuje u jej siostry, Władysławy Kowalczyk, przy produkcji pończoch. Przeprowadza się kilka razy z powodu podejrzeń sąsiadów i szantażu znajomego młodego człowieka, trafia do Mieczysława Jasińskiego i jego siostry. Po wojnie emigruje do Izraela.
Relację spisała w 1995roku w Izraelu Alicja Fedenczuk.