W lutym 1943 Stanisława Ałapin zamieszkiwała j...

W lutym 1943 Stanisława Ałapin zamieszkiwała jako Irena Ponikowska na ul. Hożej 66. Mieszkała tam również jej szkolna koleżanka, Stefania Kunowska, po mężu Kozłowska - dentystka. Gdy przypadkowo spotkały się na podwórku, Kozłowska powiadomiła dozorcę i właścicielkę mieszkania, że zna Ponikowską jako Żydówkę. Podała też jej panieńskie nazwisko.
Stanisława Ałapin szybko uciekła z mieszkania, i nocowała na ul. Wilczej 65 u Lubomiry Sawy. W międzyczasie na Hożą przyszła policja, pytając o nią. Właścicielka mieszkania, przestraszona, kazała w ciągu 24 godzin wyprowadzić się jej i jej współlokatorce Irenie Zakrzewskiej. Gdy po kilku dniach Stanisława przyszła po swoje rzeczy, aresztowała ją policja. Stefania Ałapin została osadzona w więzieniu przy Al. Ujazdowskich róg Koszykowej. Była tam bita, nie przyznawała się do żydowskiego pochodzenia. Była tam ok. 3 tygodnie. Zwolniono ją na skutek zeznania świadków (małżonków Sawa i jednej kobiety, której nie znała) stwierdzających, że nie jest Żydówką.

Oświadczenia o pomocy udzielanej Żydom przez Tadeusza Żmudzińskiego.
Spisano 20 lutego 1962 roku (Tadeusz Żmudziński), odpis oświadczenia z 29 marca 1949 roku (Stanisław Gajewski), odpis oświadczenia z 28 marca 1949 roku (Irena Zakrzewska) oraz odpis oświadczenia z 28 marca 1949 roku (Stefan Stebelski).
Oryginał, mnp. 4 s., format różny, jęz. polski.
b>Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
tel. (48) (22) 827 92 21, fax: (48)(22) 827 83 72
secretary@jewishinstitute.org.pl
www.jewishinstitute.org.pl