Cywia Lubetkin dociera wraz z towarzyszami do...

Cywia Lubetkin dociera wraz z towarzyszami do bunkra na Franciszkańskiej 22. Przywitano ich serdecznie. Bojowcy przekazali mieszkańcom ostatnie wiadomości ze świata. Pertraktowano z kierownictwem bunkra oraz z chłopcem, który znał dobrze plan sieci kanalizacyjnej. Chłopak zgodził się na wskazanie drogi, potem miał wrócić do getta i z następną grupą przejść na stronę aryjską. Poczyniono ostatnie przygotowania. Wychodzący zabierali trochę żywności: po kostce cukru i garstce suszonego makaronu. Ustalono, że wyjdą przez właz na Bielańskiej, w pobliżu domów zrujnowanych w 1939 r. Jako pierwsi mieli wyjść Aron Bruskin z PPR, Hela Szyper, działaczka Akiby. Następna grupa miała ruszyć w drogę nazajutrz lub pojutrze, czekać o 9 wieczorem na sygnał, że można wyjść.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.