Adam Kamienny spotyka na ulicy znajomą z Mińsk...

"któregoś dnia, wysiadając z tramwaju, słyszę, że ktoś mnie woła. Nie odróżniłem osoby, ale z ruszającego wozu dosłyszałem głos, który mnie prosił, bym tu zaczekał chwilę. Po paru minutach nadeszła od następnego przystanku pewna dziewczyna, w której z radosnym zdziwieniem rozpoznałem Dankę,dziewczynę znajomą z Mińska, która zimą zaginęła bez wieści. Ona to w grudniu, podczas likwidacji „Kopernika” w Mińsku przypadkowo znalazłszy się tam, dostała się też na „Umschlagplatz”. Ale gdy z całą bezczelnością twierdziła, że jest aryjką, odłączono ją od partii i wsadzono do policji kryminalnej. Osiem dni ją tam trzymano i nie mogąc jej nic udowodnić, puścili ją. I teraz w pośpiechu, bezładnie odpowiedziała mi, że podczas styczniowej łapanki złapano ją do Majdanka. Miała ona tu ciotkę, którą się opiekowała z powodu złego wyglądu jej. Tamta, dowiedziawszy się, że ją, tzn. Dankę złapali – nie namyślając się poleciała w sukience bez jednego grosza za nią, i razem siedziały w obozie do 17 maja, aż je zwolniono podczas likwidacji obozu. Wtedy to wysłała ona ciotkę do Prus, jako ochotniczkę, a sama szuka tu posady. Ma nawet już obiecaną pracę w kuchni pewnej restauracji. Imponowała mi swoim tupetem i bezgranicznym szczęściem. Podaliśmy sobie adresy swoje i od czasu do czasu komunikowaliśmy się".