Imię: Bela Nazwisko: Wołkowicz

W czasie okupacji jest w getcie. W 1942 przekazuje swoją niespełna dwuletnią córeczkę, Esterę, znajomemu, Tadeuszowi Głowackiemu. Głowacki trzyma u siebie dziecko przez kilka dni, Tadeusz jednak nie może lub nie chce jej przechowywać. Pyta swojego kolegę z pracy, Józefa Damskiego, czy nie chciałby wziąć dziecka do siebie. Damscy zgadzają się, Tadeusz przynosi Esterę na Czynszową 6. Dziewczynka przebywa u Damskich pod nazwiskiem Eugenia Kowalska, a domownicy nazywają ją Guga. Bela ucieka z getta na aryjską stronę, ukrywa się na Żoliborzu, nie może jednak zabrać do siebie córki. Helena Damska przyjeżdża do niej kilka razy z dzieckiem, Estera jednak przyciąga uwagę w tramwaju. Bela Wołkowicz przeżyła wojnę i po pewnym czasie przychodzi odebrać córkę. Helena wspomina ten moment: „Myśmy ją [Esterę] bardzo kochali i gdyby, co nie daj Boże, matka nie wróciła, my byśmy jej nikomu nie oddali. Ale szczęśliwie matka wróciła. Ona [Estera] jej wcale nie poznała. Nie dała się dotknąć. [...] Kiedy już mama zabierała ją do siebie, do Łodzi i ja je odprowadziłam do autobusu, to mała wyciągała ręce do mnie i krzyczała: Ciociu, nie oddawaj mnie!”. W 1950 Bela i Estera emigrują do Izraela.

W innej relacji napisano, że półtoraroczna Estera zginęła, a u państwa Damskich przechowywana była trzyletnia córka Beli, Sara.