Imię: Irena Nazwisko: Sendlerowa

Jej ojciec był lekarzem w Otwocku, którego główna klientelą była biedota żydowska. W czasie okupacji mieszkała w Warszawie. Pracowała w Zarządzie Miejskim, w Wydziale Opieki Społecznej, w Referacie Opieki nad Dzieckiem. Kiedy zaczęto stawiać mury getta, zajęła się pomocą mieszkańcom getta. W drugiej połowie 1942 r., kiedy powstała Żegota, zaczęła ściśle z nią współpracować. W 1943 r. została powołana na kierownika Referatu Dziecięcego Rady Pomocy Żydom. Miała przepustkę do getta. Po stronie aryjskiej miała kilka mieszkań, w których umieszczano dzieci po wyprowadzeniu z getta, zanim znaleziono im polskie domy. Było to takie "pogotowie opiekuńcze".
Dzięki oficjalnej pracy, miała możliwość, po przygotowaniu fałszywych dokumentów, lokowania dzieci żydowskich w sierocińcach, m.in. w Domu Sierot Rodziny Marii na Hożej, w zakładzie w Chotomowie u sióstr służebniczek, w Turkowicach.
Pod koniec 1943 r. została aresztowana przez gestapo i skazana na rozstrzelanie. Wtedy, jako jedyna w Żegocie (RPŻ), znała na pamięć adresy osób, u których ukryto dzieci żydowskie. Jej stracenie byłoby katastrofą. Udało ją się wydostać za duży okup przez działaczy RPŻ. Musiała zmienić mieszkanie i nazwisko.

W