Imię: Henryk Nazwisko: Piekarski

Henryk Piekarski urodził się w niezamożnej, religijnej rodzinie. Ojciec, Icek Lissak był furmanem, jeździł dorożką. Matka, Frajda z domu Dessauer pracowała dorywczo w fabryce baterii w Kaliszu. Miał młodszego o rok brata Anszu. W domu mówiło się po żydowsku. Henryk chodził do chederu. Jesienią 1939 r., uciekając od Niemców w Kaliszu, rodzina pojechała do Warszawy. Zatrzymali się u krewnych na Zamenhofa 22, na kilka dni, które przeciągnęły się w miesiące. Po jakimś czasie ojciec pojechał do Włodawy, żeby przygotować miejsce dla żony i dzieci. Już nie wrócił. Matka została z dziećmi w Warszawie. Henryk sprzedawał papierosy, papierowe okładki na książki, w ten sposób starł się zarobić na rodzinę. Kuzyni wymówili im mieszkanie. Wtedy przyjął ich do siebie, na Pawią mężczyzna, który produkował papierowe okładki na książki. Jeszcze mury nie były zbyt szczelne, chłopcy przechodzili rynsztokami na aryjską stronę po chleb. Pewnego razu, wiosną 1941 r., Henryk wszedł do jakiejś piwnicy, szedł korytarzami i ze zdziwieniem wyszedł na aryjską stronę. Postanowił iść do Włodawy, szukać ojca. Po drodze wykonywał różne prace u gospodarzy za jedzenie. W czerwcu dotarł do Włodawy, do krewnych. Minął się z ojcem, który wyruszył do Warszawy po telegramie, że jego żona zmarła z głodu w getcie warszawskim. Henryk zachorował na tyfus we Włodawie, trafił do szpitala. Po wyjściu ze szpitala poszedł do wsi pod miastem. Pracował u różnych gospodarzy, pasał krowy. Mieszkał m.in. u Wiktora Wernera, kołodzieja, który przyjął go dobrze, ale córka była folksdojczką, chciała wydać chłopca. Henryk uciekł do kolejnych gospodarzy. Trafił w końcu do bogatego gospodarstwa w Piszczac-Kolonii do państwa Arteckich. Mieli duże gospodarstwo, rzeźnie i cegielnię. Gospodarz wyrobił Henrykowi aryjskie dokumenty. Henryk był dobrze traktowany, dotrwał tam do wyzwolenia. Po wojnie skończył szkołę wojskową.