Imię: Romana Nazwisko: Duracz

Córka Bronisława Zencera i Ludwiki z domu Szkopek, z całkowicie zasymilowanego domu. Żona Teodora Duracza, znanego adwokata. Miała jedną córkę Annę, wychowywała też syna męża z pierwszego małżeństwa, Jerzego. Po wybuchu wojny otworzyła pensjonat w wynajętej willi w Śródborowie. W pensjonacie mieszkali i ukrywali się Żydzi, m.in. Wanda Blaj, wyciągnieta z getta przez swojego męża Jerzego; kamienicznik Glass z żoną; Cecylia, żydowska żona Niemca Eryka; Zbyszek Wandycz, wnuk pani Kohn, byłej właścicielki sąsiedniego pensjonatu. W 12941 r. pensjonat został wysiedlony przez Niemców. Mąż zaczął się ukrywać po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej. Zmieniła nazwisko na Helena Nowakowska. Wyjechała z córką do Otwocka. Jesienią 1942 r. wróciły do Warszawy. Córka została aresztowana pod koniec 1942 r. w drukarni PPR-u, Niemcom podała nazwisko Duracz. Romana została aresztowana niedługo później. Spotkały się na Pawiaku. 29 kwietnia 1943 r. zostały wywiezione do Oświęcimia. Dzięki temu, że oficjalnie nosiły inne nazwiska, mogły być w jednym baraku i wzajemnie się wspierać. Przed wyzwoleniem, przetrwały tzw. marsz śmierci. Znalazły się w Moczydłowie u pp. Parzychów, gdzie doczekały końca wojny.