Problemy z pozbywaniem się niepotrzebnych papi...

Problemy z pozbywaniem się niepotrzebnych papierów. Papiery zbyteczne to: nieodebrane przez ludzi "lipne" dokumenty, duże sztywne druki kenkart i legitymacji, rożne notatki, obliczenia kasy, tymczasowe pokwitowania opiekunów zamieniane na autentyczne, i wreszcie kategoria najczęstsza, codzienna, karteczki zawierające zamówienia na dokumenty z podaniem personaliów, rodzaju dokumentu i hasła łącznika. W domach, gdzie mieszkali konspiratorzy ubikacje się zatykały i spuszczane w większych ilościach papiery wypływały z powrotem. Palić bez zwrócenia uwagi można było tylko zimą i to też nie wszędzie. Kłopotliwe papiery rozdzielane były zatem między łączników, którzy chodząc po mieście spuszczali je w publicznych toaletach, albo palili u znajomych w piecach.

Autorka rozpoczęła pisanie 5 stycznia 1944 roku, a ostatni wpis pochodzi z 14 stycznia 1945 roku. Dziennik zapisany został w dziesięciu zwykłych, szkolnych zeszytach w kratkę. Powstawał nieregularnie. Bermanowa sięgała po pióro zapewne tylko wtedy, gdy znalazła wolną chwilę i kiedy starczało jej siły.
Kolejne zapisy, skrupulatnie datowane, prowadzone w języku polskim powstawały najpierw w okupowanej Warszawie ("w ukryciu"), potem w okup[owanej stolicy ("wolnej"), jeszcze później (znów "na aryjskich papierach") w kilku podstołecznych miejscowościach. Najstarsze opisane wydarzenie miało miejsce podczas Kampanii Wrześniowej 1939, ostatnie - trzy dni przed wyzwoleniem Warszawy (17 stycznia 1945).