Relacja O3/4464; w Archiwum Yad Vashem

Witold Góra, alias Wiktor Hochberg, rocznik 1900. W 1915 uczy się w szkole rzemieślniczej w Warszawie. Po wejściu Niemców zostaje zesłany na roboty do Niemiec; pracuje w Szczecinie. Ucieka do Berlina; w1918 jest ranny, w szpitalu opiekuje się nim syn Karola Liebknechta, Wilhelm, z ramienia partii Spartakus. Witold zostaje członkiem SDKPiL. Krótko pracuje przy repatriacji jeńców radzieckich, zostaje wydalony z Niemiec. W Warszawie działa w partii, w cywilno-wojskowej organizacji Cywo. W 1932 trafia na kilka miesięcy do aresztu. W międzyczasie żeni się, ma dwie córki – Basię i Dankę. W 1939 walczy w kampanii wrześniowej, trafia do niewoli. Po utworzeniu getta przenosi się na Pawią, pracuje w pralni Opus. W 1942 udaje mu się wysłać na aryjską stronę obie córki, sam wychodzi po zakończeniu Wielkiej Akcji. Żonę wyprowadza z getta tuż przed wybuchem powstania w getcie. Pracuje u dawnego sąsiada, adwokata Jana Szmurło: pomaga mu zorganizować hurtownię elektryczną. Zatrudnia się później biurze technicznym, naprawia manometry. Pomaga licznym Żydom, ukrywającym się po aryjskiej stronie; zajmuje się tym jeszcze w getcie; m.in. załatwia aryjskie dokumenty. W 1944 znajduje bezpieczne schronienie dla córek i żony na Grochowie, przed powstaniem warszawskim sam także do nich dołącza. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do wschodniej Warszawy we wrześniu 1944 r. Witold przenosi się z rodziną do Anina, potem do Ostrowi Mazowieckiej, a następnie do Garwolina. Wracają do Warszawy, mieszkają w Śródmieściu.
Relacja spisana w 1984 roku.