Relacja 301-6461 w Archiwum ŻIH

Bronisław Elkana Anlen, rocznik 1907, syn Salomona i Estery z domu Halbersztadt, pochodził z biednej rodziny. Zdobył wykształcenie średnie, był technikiem dentystycznym, zaczął studia na Wolnej Wszechnicy Polskiej; studiował m.in. u prof. Ludwika Krzywickiego. Był w getcie, stracił tam żonę i córkę. W maju 1943 uciekł z placówki na aryjską stronę, znajomi załatwili mu dokumenty. W listopadzie 1943 został rozpoznany i po denuncjacji uwięziony na Pawiaku. 31 lipca 1944 został przeniesiony do Gęsiówki, skąd 5 sierpnia został wyzwolony przez powstańców z batalionu „Zośka”. Brał udział w powstaniu warszawskim w służbie sanitarnej. Po upadku powstania ukrywał się w okolicach Warszawy.
Po wojnie jego partnerką była pochodząca z zasymilowanej rodziny Zofia-Bronisława Hampel, lekarka. Adoptowali urodzonego w 1929 roku Leona Rozena. Anlen zmarł w 1984 roku.
Relację spisano w 1969 roku; zawiera odpisy listów Bronisława Anlena do Żydowskiego Instytutu Historycznego, Zachodniej Agencji Prasowej, Wydawnictwa Znak, Władysława Bartoszewskiego i Zofii Lewinówny; korespondencja dotyczy źródła informacji o okolicznościach uwięzienia Żydów z bunkra Krysia (marzec 1944) i opiekujących się nimi Polaków.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl