Imię: Helena Nazwisko: Rokacz

Pochodziła z religijnej rodziny. Wyszła młodo za mąż za fabrykanta Rokacza i miała z nim dwoje dzieci. Dom był zamożny, obchodziło się święta żydowskie. Lubiła się bawić, chodziła z mężem na przyjęcia. W 1940 r. poszła z mężem i dziećmi do getta łódzkiego. W marcu 1943 r. rodzina została, razem z innymi ludźmi, przetransportowana do getta warszawskiego. Po kilku tygodniach pobytu, postanowili wyjść. Pierwsza wyszła córka Maria przez sądy razem z dziewczynką, która przyszła ze strony aryjskiej. Potem wyszła ona z mężem i synem. 17 razy zmieniali miejsca zamieszkania, najczęściej były to pokoje-pułapki z ogłoszeń, w których wielokrotnie byli szantażowani. Męża złapali na ulicy w czasie wyłapywania Żydów, jechał w pociągu do Treblinki i wyskoczył po drodze przez wyrwaną w podłodze dziurę. Po wyjściu z getta mieli tylko metryki wyprodukowane przez brata męża, Janusza. Nocowała z córką i synem w pokoju w hotelu, do którego przyszli Niemcy. Niemiec, który wszedł do pokoju, widząc piękną młodą blondynkę z dziećmi, choć nie uwierzył w prawdziwość dokumentów, nie zatrzymał ich. Później mieli już dokumenty po osobach zmarłych, prawdziwe. Ostatnim ich mieszkaniem przed końcem wojny był domek letniskowy pod Piasecznem. Tam doczekali wyzwolenia. Po wojnie wyjechała z mężem i synem do Francji.