Imię: Teresa Nazwisko: Preker

Polka, pochodzi z rodziny ziemiańskiej. Dzieciństwo spędziła poza Warszawą, w majątku na Polesiu, którym administrował ojciec Wacław Dobrski, prawnik i agronom z wykształcenia. Została wysłana do Warszawy do szkoły i internatu sióstr Nazaretanek na Czerniakowskiej. Wakacje 1939 r. zastały ją na Kujawach, w majątku matki Haliny z domu Drecka. Przyjechała z rodzicami i trzema braćmi do Warszawy, zamieszkali na Jaworzyńskiej 8. Bracia i ojciec zostali zmobilizowani. Dwaj bracia dostali się do niewoli, trafili do lagru. Rodziców oburzało utworzenie getta dla Żydów, ale uważali, że to jest przejściowe. Nie angażowali się. Teresa, po zamknięciu getta, postanowiła odwiedzać jedną z rodzin, która poznała przez brata. Przechodziła do getta przez wahy, opowiadając bajeczkę o tym, że ktoś jest jej winny pieniądze i chce je odebrać. Uszyła sobie opaskę i zakładała ją w getcie. Odwiedzała państwa Wolmanów na Twardej 2, których córka była koleżanką brata. Robiła to bez wiedzy rodziców. Zanosiła do getta żywność i lekarstwa. Namawiała Wolmanów do wyjścia z getta. Postanowili najpierw wysłać z getta dwudziestoletnia córkę Alinę. Teresa ją wyprowadziła, pomogła załatwić przez znajomych fałszywe dokumenty i znajdowała kolejne mieszkania. Później wyprowadziła młodszego brata Aliny Maćka, który zgłosił się na ochotnika na roboty do Niemiec, przeżył wojnę. Na końcu, po pierwszej akcji, wyszli rodzice i zamieszkali gdzieś pod Warszawą. Teresa zrobiła maturę na tajnych kompletach, a potem poszła do szkoły zawodowej gospodarstwa wiejskiego. Pewnego dnia wracała do domu i na Mokotowskiej, w bramie zobaczyła płaczącą malutką żydowską dziewczynkę. Wzięła ją do domu, ubrała, nakarmiła, starała się nauczyć kilku polskich słów. Po tygodniu zaprowadziła do sióstr na Czerniakowską. Jesienią 1942 r. wyszła za mąż i wyjechała z mężem do majątku w Skolimowie. W 1943 r. urodziła dziecko. Po studiach ukończyła studia historyczne.