Imię: Alina Nazwisko: Wolman

  • NIE
  • Kobieta
  • Alina
  • Wolman
  • 1920-00-00
  • Tak
  • Z Warszawy
  • Twarda 2; Noakowskiego;
  • Żyd
  • inna, w mieszkaniu

  • Była koleżanką starszego brata Teresy Dobrskiej (później Prekerowej). Poszła do getta razem z rodzicami i bratem. Mieszkali na Twardej. Po zamknięciu getta, zaczęła ich odwiedzać Teresa Dobrska, Polka, siostra kolegi ze szkoły. Przynosiła jedzenie, lekarstwa i namawiała na opuszczenie getta. W grudniu 1940 r. namówiła Alinę do wyjścia z getta. Alina zamieszkała w wynajętym pokoju na Noakowskiego. Po jakimś czasie Alinę rozpoznał ktoś, kto znał ją przed wojną. Właścicielka mieszkania zażądała od niej pieniędzy. Nikt ze znajomych Aliny nie miał żądanej kwoty. Właścicielka *zaaresztowała* jej ubrania i postawiła termin dostarczenia pieniędzy i wyprowadzki. Pilnowała też przy drzwiach, czy jak Alina wychodzi z domu to nie wynosi swoich ubrań. Ale Alinę odwiedzała często Teresa i , przed wyjściem, zakładała na siebie po kilka sztuk odzieży Aliny. Kiedy Teresa wyniosła na sobie już wszystkie ubrania, Alina spokojnie wyszła i zniknęła, zmieniając dokumenty. Zaczęła pracę jako guwernantka do dzieci w majątku ziemiańskim na Wołyniu. Pracodawcy mieli także starszego syna, który uwodził Alinę, ale był antysemitą głośno wyrażającym swoje przekonania. Alina, ze strachu, uciekła stamtąd, wróciła do Warszawy latem 1941 r. Teresa pomogła jej wynająć mieszkanie i znaleźć pracę. W lipcu 1942 r. wyszli z getta rodzice Aliny i brat. Raz miała przygodę w tramwaju. Zaczepił ją szmalcownik, chciał, żeby z nim wysiadła, a inny pasażer powiedział Alinie, że zatrzyma szmalcownika, żeby szybko wysiadła sama. Przeżyła wojnę.

  • powstanie w getcie, w getcie, wysiedlenie
  • działania Polaków, pomoc, praca
  • inna pomoc, pomoc długotrwała, pomoc lokalowa, praca, znajomi

  • W "Księdze Sprawiedliwych" Mikołaja Grynberga podany jest adres w getcie Twarda 52.