Imię: Brana (Bronka) Nazwisko: Tursz

W 1940 r. pracowała jako nauczycielka pod Stanisławowem. Tam poznała Artura Arnolda Tursza i wyszła za niego za mąż w marcu 1941 r. Wiosną 1942 r. wrócili do Warszawy, weszli do getta z grupą wracającą z odwszawiania. Zamieszkali na Grzybowskiej, w mieszkaniu rodzinnym Artura. Pracowała z mężem na placówce w gospodarstwie rolnym na Mokotowie. Znajomy Ukrainiec załatwił im ze Lwowa autentyczne metryki osób zmarłych. Wyszli zgetta, najpierw mąż potem ona. Zamieszkała na Pańskiej. Miała dobry wygląd, wychodziła z domu. Czasami spotykała się z mężem Stanisławem Zawistowskim (Artur Tursz) na cmentarzu bródnowskim. W 1943 r. Wyszedł z getta starszy brat męża Leon Józef i zamieszkał z nią. Miał bardzo semicki wygląd, nie mógł się pokazywać, więc często spędzał czas pod łóżkiem. Właścicielka mieszkania czasami się domagała, aby Leon się wyprowadził, wtedy Bronka szantażowała ją groźbą, że jeśli wyda Leona to ona też odpowie za to, że ukrywała Żyda. Po powstaniu nie wyszła z Warszawy. Razem z Leonem zrobili sobie bunkier na Mariańskiej, w zburzonym budynku. Wykopali sobie studnię, mielili zboże w znalezionym młynku i tak przetrwali trzy miesiące do wyzwolenia. Po wyzwoleniu odnalazła męża.