Imię: Bronisława Nazwisko: Ryniewicz

Żona Stefana Ryniewicza. Mąż miała zakład betoniarski w Siennicy. Mieszkali w domu wybudowanym przez Marcina Ryniewicza, teścia, majstra budowlanego. Miała pięcioro dzieci, cztery córki (Romualda, Danuta, Maria, Helena) i syna. W ich domu na parterze był sklep łokciowy pani Gudbergowej i mieszkanie rabina. Na ich podwórku rabin urządzał święta. Po wybuchu wojny Niemcy podpalali domy w Siennicy, w tym ich dom. Zimę przetrwali w domku znajomej wdowy. Wiosną 1940 r. pojechali do Otwocka, gdzie mąż wybudował przed wojną domek jednopokojowy. Zaczęli handlować mięsem, które dostawali od Pinkusa Mesinga, rzeźnika, Żyda z getta. Zajmowały się tym córka Danuta, syn i mąż. Szmuglowali to mięso do Warszawy, czasem kilka razy dziennie. Pracowali tak do sierpnia 1942 r., kiedy zlikwidowano getto otwockie. Z getta uciekł Pinkus Mesing z partnerką. Po miesiącu przyszedł, razem z partnerką, nocą do Ryniewiczów. Mąż wykopał piwnicę w komórce, w której trzymali świnię. Córka Maria przynosiła im jedzenie, niezbyt urozmaicone, bo sami nie byli zamożni. Z kryjówki słychać było głośne rozmowy. Bronisława bardzo się tym denerwowała.T rwało to do wyzwolenia. Po wyzwoleniu Mesing z partnerką od razu wyjechali.