Imię: Stefan Nazwisko: Ryniewicz

Syn Julii i Marcina Ryniewiczów. Miał sklep spożywczy w Siennicy, a później zakład betoniarski. Ożenił się z Bronisławą z domu Kieliszczyk. Mieszkali w domu wybudowanym przez swojego ojca, majstra budowlanego. W tym domu na parterze był sklep łokciowy pani Gudbergowej i mieszkanie rabina. Na ich podwórku rabin urządzał święta. Po wybuchu wojny Niemcy podpalali domy w Siennicy, w tym ich dom. Zimę przetrwali w domku znajomej wdowy. Wiosną 1940 r. pojechali do Otwocka, gdzie wybudował przed wojną domek jednopokojowy. Zaczęli handlować mięsem, które dostawali od Pinkusa Mesinga, rzeźnika, Żyda z getta. Zajmowały się tym córka Danuta, syn i on. Szmuglowali to mięso do Warszawy, czasem kilka razy dziennie. Pracowali tak do sierpnia 1942 r., kiedy zlikwidowano getto otwockie. Z getta uciekł Pinkus Mesing z partnerką. Po miesiącu przyszedł, razem z partnerką, nocą do Ryniewiczów. Stefan wykopał piwnicę w komórce, w której trzymali świnię. Córka Maria przynosiła im jedzenie, niezbyt urozmaicone, bo sami nie byli zamożni. Z kryjówki słychać było głośne rozmowy. Żona bardzo się tym denerwowała. Trwało to do wyzwolenia. Po wyzwoleniu Mesing z partnerką od razu wyjechali.