Tadeusz i Ela Obremscy próbują nawiązać kontak...

Tadeusz i Ela Obremscy próbują nawiązać kontakt ze znajomymi Polakami, szukają miejsca, gdzie mogliby się przenieść z Żoliborza. Ela Obremska jedzie do Romana Stefańskiego, znajomego Tadeusza, który jeszcze przed wojną bardzo Stefańskiemu pomógł. Stefański zapewnia o swojej przyjaźni i że postara się pomóc. Córka Obremskich, Jadwiga, odwiedza swoją dawną nauczycielkę, Zofię Jakubowską. Zofia płacze z radości, cieszy się, że Obremscy przeżyli. Zaprasza ich do siebie. Jednak jej mąż – uprzejmy i życzliwy – jest przeciwny mieszkaniu z Obremskimi, głównie z powodu zbyt semickiego wyglądu Tadeusza. Nie ma nic przeciwko temu, żeby mieszkała u nich Jadwiga. Zostaje to ustalone po wizycie Eli i Jadwigi Obremskich u Zofii. Ela wraca zadowolona, że przynajmniej jest pewne miejsce dla Jadwigi. Jakiś czas później przychodzi do Obremskich Stefański, skarży się Tadeuszowi na słabo działający biznes, twierdzi, że brak mu kapitału. Tadeusz słucha go z niedowierzaniem; sam jest przekonany, że gdyby mógł korzystać z choćby minimalnie większej swobody działania, nie miałby żadnych problemów biznesowych.