O szóstej trzydzieści Tadeusza Obremskiego bud...

O szóstej trzydzieści Tadeusza Obremskiego budzi walenie do drzwi. Podrywa się, budzi żonę i córkę, ubierają się, słysząc, jak gospodarz otwiera drzwi, a czyjeś głosy mówią, że są z policji. Na progu stoi dozorca domu i dwóch agentów z Kripo. Pytają Józefa Alaszewicza, czy ktoś u niego mieszka, wchodzą do mieszkania. W tym czasie Obremscy są już w swojej kryjówce. Kiedy agenci wchodzą do ich pokoju, nikogo w nim nie ma. Agenci sprawdzają pościel, wydaje im się jeszcze ciepła. Alaszewicz wyjaśnia, że jego lokatorzy wyprowadzili się dzień wcześniej, dlatego w pokojach jest jeszcze nieład. Obremscy stoją na baczność w skrytce, boją się oddychać. Agenci biegają po całym pokoju. Ostatecznie wychodzą, kontrolują pozostałe mieszkania. W jednym z mieszkań zastają dwóch młodych chłopców, sprawdzają, czy są obrzezani – okazują się aryjczykami. W innym zastają młodą kobietę, której każą odmawiać modlitwy, sprawdzają, czy zna sakramenty. Znajdują 7-letniego chłopca żydowskiego, którego zabierają ze sobą. Obremscy są wstrząśnięci. Alaszewicz dochodzi do wniosku, że najprawdopodobniej agentów ściągnął dozorca, antysemita.