Dr Stanisław Śwital, po powstaniu, 12 paździer...

Dr Stanisław Śwital, po powstaniu, 12 października 1944 r., wrócił do Boernerowa, przejął punkt opatrunkowy od dra Konrada Latawca i przekształcił go w prowizoryczny szpital PCK z 20 łóżkami. Szpitalik mieścił się przy ul. P.O.W. 39, w dużej willi folksdojcza Miłosza. Szpitalik przetrwał do 31 marca 1945 r. Pracowały w nim 42 osoby. Praca nie była płatna. Osoby pracujące w szpitalu były zapisywane w zeszycie, który niestety zaginął. Dr Stanisław Śwital, w swojej Relacji 301-6413, wymienia nazwiska części osób, które udało mu się zapamiętać. Są to: Jadwiga Markiewicz, Bartczakowa, Maria Syłkiewicz, Kazimierz Syłkiewicz, Barbara Kinkiel, Zbigniew Ściwiarski, Janusz Osęka, Danuta Nowosielska, Janusz Nowosielski, Andrzej Kossakowski, Teresa Suska, Zofia Dmowska, Marek Dmowski, Henryk Raczyński, Janowska, Władysław Kłodziński, Aldona Nowacka, Maria Makay, Krystyna Jara, Natalia Kurowska, Zielnik, Zdziarska, dwóch Marków, Janka z ul. Pocztowej. Był to wtedy jedyny szpital na Boernerowie, miał pod opieką dwa obozy pracy, na Bielanach i w koszarach na Boernerowie. W obozach byli wyłącznie mężczyźni z łapanek, którzy pracowali przy kopaniu okopów. Wielu z nich udało się wydostać do szpitala. Każdy wniosek musiał być podpisany przez wojskowego lekarza niemieckiego. 15 listopada 1944 r. dr Śwital zorganizował ryzykowną wyprawę do przeprowadzenia przez front 7 osób z bunkra na Promyka 43 do swojego szpitala. W akcji brali udział: Kazimierz Syłkiewicz, Maria Syłkiewicz, Barbara Kinkiel, Zbigniew Ściwiarski, Janusz Osęka i Alina Margolis.
W tym samym domu dr Śwital prowadził skrócony kurs pielęgniarstwa, pod pozorem powiększenia personelu medycznego. Starsza pielęgniarka Janina Markowska prowadziła tajne gimnazjum.