Ciężarówka zaczęła się powoli zapełniać. Wszys...

Ciężarówka zaczęła się powoli zapełniać. Wszyscy stawiali opór, nikt nie poddał się dobrowolnie. Kłócili się, prosili, niektórzy próbowali wciskać pieniądze, bezskutecznie, nikt nie został wypuszczony. Z pewnej odległości przyglądała im się garstka ludzi wypatrując wśród nich krewnych i znajomych. Gdy ciężarówka zaczęła się oddalać, słychać było jeszcze głośniejsze zawodzenie i krzyki o pomoc. Żałowano ich, ale nikt nie odważył się do nich podejść. Dopiero kiedy zniknęli z pola widzenia, pozbierano w pośpiechu zapisane "listy" do krewnych, które wyrzucali na ulicę. Kto otrzymał taką kartkę, mógł prywatnie negocjować z policjantami, bez wiedzy Niemców. Można było próbować uwolnić więźnia nim trafił do wagonu. Używano wszelkich koneksji, wpływów, a przede wszystkim pieniędzy. Każdy policjant mógł wrócić po akcji do domu z kieszeniami pełnymi biżuterii i monet - jeżeli tylko chciał. Żydowski policjant, który czasami przyjmował łapówki, mieszkał w tym samym domu co Władka. Każdego wieczoru słyszano błagalne głosy krewnych deportowanych. Poirytowany głos męski mówił, że mają natychmiast wyjść. Byli też policjanci, którzy rezygnowali ze służby po kilku dniach - nie chcieli brać udziału w "akcjach".