Buty o drewnianych podeszwach. Były czymś pows...

Buty o drewnianych podeszwach. Były czymś powszechnym w okupowanej Warszawie już od 1940 roku, co wynikało z reglamentacji skóry i gotowego obuwia (w 1942- jedna para na dziesięciu mieszkańców) i związanej z tym wysokiej ceny ( w 1943 - dziesięciokrotność miesięcznej pensji robotnika).

Autorka rozpoczęła pisanie 5 stycznia 1944 roku, a ostatni wpis pochodzi z 14 stycznia 1945 roku. Dziennik zapisany został w dziesięciu zwykłych, szkolnych zeszytach w kratkę. Powstawał nieregularnie. Bermanowa sięgała po pióro zapewne tylko wtedy, gdy znalazła wolną chwilę i kiedy starczało jej siły.
Kolejne zapisy, skrupulatnie datowane, prowadzone w języku polskim powstawały najpierw w okupowanej Warszawie ("w ukryciu"), potem w okup[owanej stolicy ("wolnej"), jeszcze później (znów "na aryjskich papierach") w kilku podstołecznych miejscowościach. Najstarsze opisane wydarzenie miało miejsce podczas Kampanii Wrześniowej 1939, ostatnie - trzy dni przed wyzwoleniem Warszawy (17 stycznia 1945).