24 kwietnia 1943 r. Stanisław Holckener został...

24 kwietnia 1943 r. Stanisław Holckener został zaprowadzony, razem z innymi więźniami celi nr 257 na Pawiaku, na Umschlagptatz. Wszyscy musieli mieć ręce podniesione do góry, aż do czasu rewizji osobistej. Więźniów z Pawiaka, mężczyzn i kobiet, było ok. 60 osób. Zostali wprowadzeni na piętro budynku do dużej sali. Na drugim końcu pokoju podłoga była pełna krwi, leżały 3 trupy młodych ortodoksyjnych Żydów (18-25 lat). Po godzinie przyszli Ukraińcy i kazali wyrzucić ciała przez okno. Później zaczęli przeszukiwać żywych. Co znaleźli w kieszeniach, to zabrali, a także dobre buty. Budynek szybko się zapełniał. Ludzie mdleli z pragnienia. Kubeł wody kosztował u Ukraińców, 500 zł. Snajperzy strzelali w okna. Więźniowie musieli siedzieć na podłodze, żeby nie trafiła ich jakaś kula. Kule jednak, odbijały się od ścian pokoju. Jedzenia nie było. W sali z Holckenerem byli też pracownicy Rady Żydów z getta, m.in. sędzia Kobryner z żoną.

Książka pisana między 1952 a 1954 rokiem. Dokumentuje życie w warszawskim getcie od momentu jego powstania aż po ostatnie dni.
Jak wyglądało życie w getcie? Jakie organizacje działały, jak pomagały lub powinny były pomóc mieszkańcom getta? Jak to się stało, że tak wielu przetrwało żyjąc w tak strasznej izolacji? Michel Mazor szczegółowo opisuje zniknięcia getta z powierzchni ziemi.
Książka jest studium życia politycznego i socjalnego w warszawskim getcie.