Imię: Stanisław Nazwisko: Sierpiński

  • NIE
  • Mężczyzna
  • Stanisław
  • Sierpiński
  • Z Warszawy
  • Śródmieście
  • Graniczna 10
  • Żyd
  • wyższe
  • w mieszkaniu
  • inne zagrożenie

  • Stanisław Sierpiński urodził się jako Wiktor (Wigdor Nusym) Margulies w Nastaszowie, powiat Tarnopol we wschodniej Galicji. Jego ojciec – Wilhelm Goliger i matka – Anna Margulies posiadali majątek ziemski.
    W 1927 r. Sierpiński ukończył gimnazjum w Tarnopolu, a następnie wyjechał na studia medyczne do Nancy we Francji. Po powrocie do Polski udało my się nostryfikować dyplom w 1934 r. W 1936 r. rozpoczął pracę w zakładzie psychiatrycznym „Zofiówka” w Otwocku pod Warszawą, gdzie poznał Emmę Fiebieg, która pracowała tam jako pielęgniarka. Choć nie był członkiem KPP, działał w MOPR.
    Na początku września 1939 r., po ataku niemieckim na Polskę, Sierpiński udał się na wschód i przebywał do stycznia 1940 r. w swojej rodzinnej wsi. Od początku 1940 r., aż do ataku Trzeciej Rzeszy na Związek Radziecki pracował w szpitalu psychiatrycznym na Kleparkowie we Lwowie.
    W listopadzie 1941 r., Sierpiński został przywieziony ze Lwowa do Warszawy z pomocą sanitariuszki z „Zofiówki”. Znalazł się w getcie warszawskim. Działał w Towarzystwie Ochrony Zdrowia Ludności Żydowskiej w Polsce (TOZ), opiekował się punktami noclegowymi dla przesiedlonych do getta, a od maja do sierpnia 1942 r. pracował w szpitalu na Czystym na oddziale urologicznym dr. Eufemiusza Hermana. W getcie przystąpił do PPR i działał w jej strukturach konspiracyjnych, posługując się pseudonimem „Felek”.
    Po rozpoczęciu Wielkiej Akcji Likwidacyjnej w getcie warszawskim, Emma Fiebig-Jasiczek zaproponowała mu pomoc w opuszczeniu getta. Emma dostarczyła Sierpińskiemu fałszywe dokumenty. Po opuszczeniu jej mieszkania, Sierpiński pojechał do oddziałów partyzanckich w lubelskim.
    Do czasu wejścia wojsk radzieckich na Pragę we wrześniu 1944 r., Sierpiński działał w strukturach konspiracyjnych Gwardii Ludowej, a następnie Armii Ludowej w Warszawie i w oddziałach partyzanckich w terenie m.in. w okolicach Łowicza i Puław.
    Przed wybuchem powstania warszawskiego został mianowany kierownikiem sanitarnym w dzielnicy Praga w ramach struktur Armii Ludowej. W mieszkaniu konspiracyjnym, które zajmował w 1944 r., gdzie gromadzono broń i podziemne wydawnictwa, poznał swoją przyszłą żonę Wierę Baksztańską, kóra również ukrywała się po tzw. stronie aryjskiej.
    14 września 1944 r. Sierpiński został mianowany Kierownikiem Wydziału Zdrowia przy Zarządzie Miejskim Warszawy, a następnie kierownikiem personalnym Warszawskiego Komitetu PPR.

    Po wojnie ożenił się z Wierą. Został wicedyrektorem, a w 1950 r. dyrektorem Szpitala Dzieciątka Jezus. Jednocześnie pracował w Klinice Neurochirurgicznej jako asystent, adiunkt i docent. Wyjechał do Izraela na fali Marca.

  • powstanie warszawskie, w getcie
  • działania Niemców, działania Polaków, konspiracja, mieszkaniowe, pomoc
  • inna pomoc, konspiracja polska, konspiracja żydowska, pomoc długotrwała, pomoc indywidualna , znajomi
  • s. 6