Imię: Barbara Nazwisko: Rucinska

Pochodzi z ortodoksyjnej rodziny, mówi jednak doskonale po polsku, podobnie jak jej mąż Ksył, również bardzo religijny. Mają małego synka. Na początku wojny mieszkają w Lublinie, Barbara podnajmuje część mieszkania, handluje nićmi i walutą. Załatwia aryjskie papiery dla siebie i męża. Sytuacja Żydów w Lublinie pogarsza się, Barbara z rodziną wyprowadza się do Warszawy. Krótko mieszka w getcie, często jednak wychodzi na aryjską stronę, nadal zarabia na handlu. W sierpniu 1942, na początku Wielkiej Akcji Barbara wydostaje się z getta z synkiem, wyciąga także męża. W celach zarobkowych zajmuje się załatwianiem aryjskich papierów dla Żydów. Jedzie z fałszywą kenkartą do Lublina, zostaje wydana Gestapo i uwięziona na Zamku. Nie przyznaje się, że jest Żydówką. Mąż w Warszawie nawiązuje kontakt ze znajomym gestapowca, który aresztował Barbarę. Dzięki staraniom męża i własnej sile charakteru Barbara zostaje osądzona i uniewinniona.
8.07.1943 opuszcza więzienie lubelskie. Wraca do Warszawy, stara się załatwić wyjazd przez Hotel Polski, gdzie jest już jej siostra, która zostaje wywieziona z innymi Żydami i krewnymi Rucinskiej. Barbara i jej mąż zaczynają handlować kiełbasą. Mąż Rucinskiej jest też łącznikiem z organizacją podziemną, wspierającą finansowo Żydów. Dziecko ukrywają pod innym adresem; sami mieszkają na Powiślu. Tam zastaje ich wybuch powstania. Po kapitulacji Powiśla zostają przeniesieni do obozu w Pruszkowie, gdzie Barbara odnajduje synka. Dostają się do Szymanowa, Barbara handluje papierosami, jednak jej mąż musi uciekać ze względu na podejrzenia sąsiada – akowca i antysemity. Ukrywa się pod Krakowem. Barbara mieszka w Szymanowie do wkroczenia Rosjan w 1945.