Imię: Rywka Nazwisko: Pachter

Pochodziła z Zamościa, Żona Pinchasa Pachtera, właściciela hurtowni jaj. Miała trzech synów, Wolfa (ur. 1922), Mietka (ur. 1923) i Szaję (ur. 1928). Mieszkali razem na Ochocie. Po wybuchu wojny, mąż ukrył kilkadziesiąt skrzyń jaj, kupił też z pobliskiego Tytoniowego Monopolu Polskiego cały transport papierosów. Rodzina nie miała szczęścia w czasie przeprowadzki do getta - dwukrotnie musieli opuścić mieszkanie, do którego właśnie się sprowadzili, ponieważ w 1940 r. Niemcy wielokrotnie zmieniali granice getta. W końcu znaleźli, za sporą dopłatą, mieszkanie na Chłodnej. Przez pierwszy rok żyli dostatnio z zasobów pieniężnych i zgromadzonych zapasów. Dwaj starsi synowie pracowali w placówkach na terenie getta. Synowie, po pracy, zajmowali się szmuglem żywności do getta. Rodzina zostawiła wartościowe rzeczy u zaufanych Polaków. Na Limanowskiego 13 - 3 walizy, na Szczęśliwickiej - 3 walizy i na Barskiej - dwie. W 1942 r. wyszła z getta przez drabinę podstawioną przez syna i poszła odebrać niektóre rzeczy. Po pewnym czasie, kiedy znów zmniejszono getto, rodzina przeprowadziła się na Stawki do wilgotnego pokoiku z lokatorami, którzy ich okradali. Na szczęście, po kilku tygodniach, udało im się dostać mieszkanie na Nowolipkach 50. W tym mieszkaniu przeżyła z rodziną dwie blokady w czasie akcji wysiedleńczej. Potem razem z mężem, za ogromne pieniądze, dostała się do szopu OXACO, przy ul. Lubeckiego i Sochaczewskiej. Pinchas miał pracować, a ona miała tylko otrzymać kartę pracy. Ich najmłodszy syn Sewek miał być "dziki". Kiedy opuścili mieszkanie, zostało ono okradzione z resztek zapasów. Pomagali im dwaj starsi synowie. Po pewnym czasie ich szop został przeniesiony na Stawki. Pod koniec sierpnia 1942 r., mąż zaczął chodzić pod bramę placówki synów, na Ostrowską 4. Synowie organizowali mu prowiant ze swojej placówki (ziemniaki, chleb, miód, zupę), w której było dobre zaopatrzenie. W drugiej części akcji wysiedleńczej, kiedy blokady się nasiliły, mąż znalazł dla nich kryjówkę w jakimś opuszczonym domu, w której udało im się przetrwać do końca września. Po zakończeniu pierwszej akcji, życie w getcie znów zaczęło się normalizować. Szop OXACO dostał polecenie przeprowadzenia się na ul. Szczęśliwą, Pachterowie postanawiają jedna zostać na Stawki. Starsi synowie zaopatrują ich w żywność, a sami mieszkają w dalszym ciągu na placówce. Do Pachterów sprowadzają się: kuzyn Rywki Gitter (lub Gittler) i dwaj jej bracia Jeremiasz i Beniamin Zymermanowie. Wszyscy trzej stracili swoje rodziny. Teraz rodzice pomagają starszym synom, bo na ich placówce zaczął się głód. Pachterowie zbudowali kryjówkę na strychu. Zamurowali jego część i zrobili kombinowane wejście (?). W styczniu 1943 r., w czasie drugiej akcji wysiedleńczej, nie zdążyli się w niej ukryć, Niemcy przyszli wcześnie rano. Razem z mężem, Sewkiem i bratem Beniaminem została zabrana do Treblinki. Pachterowie byli jedynymi pracownikami szopu OXACO, którzy zostali wtedy zabrani do transportu, inni, mieszkający na Szczęśliwej, ocaleli.