Umierać też trzeba umieć

Wspomnienia autora, pisane w 1947 r., obejmują historię jego rodziny od wybuchu wojny, poprzez getto, obozy w Treblince i Majdanku, pracę przymusową, do 1947 r. Mietek Pachter opisuje obszernie warunki życia ludności cywilnej w getcie warszawskim; szczegółowo sposoby szmuglowania żywności na dużą skalę przez jego rodzinę; swoją niebezpieczną pracę na placówce przy rozbiórkach uszkodzonych domów w getcie. Opisuje też życie swojej rodziny; swoich przełożonych; kolegów z pracy; nieznajomych na ulicy; przeżycia z okresu powstania w getcie; schron dla ludności, w którym przebywał; akcje, w których brał udział w czasie powstania. Autor opisuje obszernie życie ludności cywilnej w schronach i życie powstańców w czasie powstania; strach; śmierć ludności wyciąganej ze schronów. Szczegółowo opisany jest pobyt w obozach na Majdanku, Skarżysku-Kamiennej i Częstochowie; praca po wojnie w PUBP; ucieczka do Niemiec i pobyt w obozie DP; leczenie gruźlicy; wyjazd do Francji.
Prof. Barbara Engelking, redaktorka naukowa książki, pisze we wstępie: "Wspomnienia Mietka są właściwie opowieścią o miłości - do rodziców, która pomogła mu przeżyć getto, oraz do brata, która pomogła mu przeżyć obozy."