Imię: Antoni Nazwisko: Oppenheim

Z wykształcenia adwokat. Syn lekarza laryngologa służącego w wojsku jeszcze w czasie I wojny światowej. Ożenił się z Franciszką Anną z domu Berenbaum, nauczycielką. Miał dwóch synów Tomasza (1933 r.) i Ludwika (1936 r.). Przed wojną mieszkał z rodziną na ulicy Wielkiej róg Zielnej. Później u swoich rodziców na ulicy Żabiej i w końcu w getcie na ulicy Chłodnej. Jeszcze przez przeniesieniem do getta rozpoczął działalność konspiracyjną. Tworzył komórkę organizacji Polskich Socjalistów podległej organom rządu Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Na Chłodnej zmarł jego ojciec i starszy syn, Tomasz. Gdy wraz z rodziną przenosi się na Leszno, w jego mieszkaniu znajduje się między innymi powielacz, na którym odbijano pismo *Barykada Wolności*, a także odbywają się konspiracyjne zebrania. Jego najbliższymi współpracownikami byli Jerzy Neuding (ginie w 1942 roku w czasie jednej z nocnych egzekucji), Stefan Warszawski (Kurowski), Stanisław Płoski, Jan Mulak. Został aresztowany w marcu 1942 r. kiedy wyszedł na chwilę z domu. Po aresztowaniu, dzięki fałszywym dokumentom, Gestapo dopiero po dwóch tygodniach trafia do jego mieszkania. Pozwala to żonie i jego kolegom ukryć wcześniej powielacz, dokumenty i gazety, które mogą świadczyć na jego niekorzyść. Ale aresztowano wtedy, na krótko, jego żonę. Przebywając na Pawiaku przekazuje swojej żonie grypsy z wiadomościami. Od lata 1942 roku urywa się z nim kontakt. Nie powraca nigdy z Pawiaka. Po wojnie zostaje pośmiertnie odznaczony Krzyżem Virtuti Militari za działalność konspiracyjną.

Opracowano na podstawie tekstu autorstwa Ludwika Oppenheima; s. 103-106 (w:) Dzieci Holocaustu Mówią..., t. 1. Uzupełnienia na podstawie Wywiadu USC 8033 - Ludwik Górski.