Imię: Jan (Jehoszua, Jozua, Jozue) Nazwisko: Oberleder

Syn Manaszesa i Ruchel z Salzbergów, ojciec Ludwiki Oberleder, ochrzczony w 1883. Przedsiębiorca, architekt, prowadzi dużą firmę budowlaną w Krakowie. Buduje kamienice, gmachy publiczne. W 1912 w Przemyślu bierze ślub z Dziunią Neuberg. Na początku lat trzydziestych zostaje zmuszony do zamiany imienia „Jan” w nazwie firmy na „Jehoszua” (vel Jozua). W domu mówi się po polsku. Młodsza córka Ludwika kończy prywatne liceum im. Królowej Jadwigi. Po jej maturze, w 1938, Oberlederowie przeprowadzają się do Warszawy. Ich starsza córka kończy AWF. Ludwika zdaje na Politechnikę, nie dostaje się. Kiedy Dziunia proponuje Janowi przed wojną wyjazd do Ameryki, ten nie chce zostawiać Polski; jest wielkim patriotą. Po wybuchu wojny Oberlederowie próbują uciekać na wschód, gubią się i na pewien czas rodzina się rozdziela – Jan dociera do Lwowa, jego żona z córkami wracają do Warszawy. Kontaktuje się z nimi dawny pracownik firmy Jana Oberledera, dzięki niemu sprzedają zyskownie materiały budowlane, zgromadzone na budowach, prowadzonych wcześniej przez firmę. Matka Ludwiki znajduje z córkami bezpieczne schronienie w Milanówku. Jan Oberleder dociera do Milanówka po wybuchu wojny między Rosją, a Niemcami. Kiedy Ludwika przynosi do domu aparat radiowy, otrzymany od kolegi z konspiracji, Jan prowadzi nasłuch i robi notatki, rozprowadzane później po Milanówku. Cała rodzina zrzuca się co miesiąc na haracz dla szantażystów, syna przyjaciela Jana (Żyda) i jego narzeczonej, Ukrainki. Po wojnie okazuje się, że sąsiedzi wiedzieli powszechnie, że Oberlederowie są Żydami.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jozue_Oberleder