Imię: Nieznane Nazwisko: Kupidorscy

Prowadzą pensjonat w Miedzeszynie; Kupidorski jest nauczycielem. Leokadia Kamińska umieszcza u nich Teresę Lamowską, płaci za nią. Wybuch powstania uniemożliwia te kontakty. Kupidorscy zaczynają źle traktować Teresę. Pracuje ponad siły, jest głodzona, sypia w nieogrzewanym pokoju. Gospodarze wysyłają ją zimą z siekierą, ma ściąć choinkę. Przygląda jej się rosyjski żołnierz, który pomaga jej ściąć drzewko i ociosać gałęzie. Niesie też drzewko, idą razem z Teresą do Kupidorskich. Tam żołnierz widzi silnego mężczyznę, jego żonę i córkę, dostatnio i ciepło ubranych, „a ja byłam nędzna, goła, miałam rany na nogach pootwierane. No, takie już dno nędzy, obdarta i zimą w sandałkach. I jak zobaczył to ten rosyjski żołnierz, to chciał sprać gospodarza, wziął się do bicia. Ale gospodarz kupił go, pół litra wódki mu dał. I jakoś załagodził sprawę”. Po wyzwoleniu Mojżesz Pinczower odnajduje Teresę u Kupidorskich, chcę im wytoczyć sprawę w sądzie za znęcanie się nad dzieckiem.