Imię: Kazimierz Nazwisko: Kolczyński

Z wyglądu elegancki starszy pan, około 50 lat. Jego żona umarła, a córka popełniła samobójstwo po pogrzebie. Jego siostra nauczycielka i brat ksiądz, mieszkający w tej samej kamienicy (własność rodziny), nigdy go nie odwiedzali. Był kleptomanem, okradał też swoich lokatorów. Zabierał różne, najczęściel niewartościowe rzeczy. W jego wielopokojowym mieszkaniu mieściło się biuro, w którym pracowały trzy osoby. Wynajmował też pokoje rodzinie Lurie Jerzy, Wanda i ich znajoma Anna), po ich wyjściu z getta. Kiedy wyprowadzili się wiosną 1943 r., w pokoju Wandy zamieszkali Irena i Roman Rozenbachowie. Nie wychodzili z mieszkania, w czasie dnia przebywali zamknięci w pokoju. robił dla nich zakupy i oszukiwał ich na wadze i rachunkach. Oszukiwał też pracowników biura. Kradł ich zostawioną żywność. Irena pisywała mu miłosne wiersze dla jego młodej przyjaciółki Ireny w Łowiczu. Często do niej wyjeżdżał i wtedy wynajmował swój pokój na jedną lub kilka nocy obcym osobom. Było to zagrożenie dla nielegalnych lokatorów. W pewnym momencie wprowadziła się na Marszałkowską Lilka Lurie (tzw. Gruba Lilka) żona Jerzego, której mieszkanie się spaliło. Kolczyński musiał robić większe zakupy i robił je w tym samym sklepie. Sklepikarz doniósł o tym Leszkowi, a ten kategorycznie zażądał, żeby lokatorzy się wyprowadzili.