Imię: Zygfryd Nazwisko: Horowitz

Razem z matką i bratem był w getcie lwowskim. Brat pracował w Galikoru, miał znak "R". Pewnego razu pożyczył od kolegów jeszcze dwa takie znaki. Wyprowadził matkę i Zygfryda z getta, mieli już przygotowane fałszywe dokumenty. Na ulicy zdjęli opaski. Byli szantażowani przez ludzi, którzy im pomogli, stracili sporo rzeczy. W końcu znaleźli schronienie u byłej sąsiadki. Zbudowali schron pod podłogą jej parterowego mieszkania, noce spędzali w mieszkaniu. Ukrywali się tam 2 tygodnie, aż wyrzucił ich mąż sąsiadki. Znaleźli kolejne schronienie, na 4 miesiące, na strychu u rodziny ślusarza Grabera. W kwietniu 1943 r. kryjówkę znaleźli niemieccy policjanci, którzy ich obrabowali. Żona ślusarza zawiozła ich pociągiem do Warszawy. W Warszawie ukrywał się ich kuzyn, lekarz na aryjskich dokumentach. Załatwił im wsteczny meldunek. Braci nie było stać na operację napletka, więc próbowali sami sobie pomóc. Naciągnęli naskórek i obwiązali nitką. Trwało to długi czas, ale się udało. Zostawili matce resztę pieniędzy a sami zgłosili się do pracy. Zostali wysłani do Orszy na Białoruś, pracowali jako tragarze. Była tam szajka Polaków, którzy wydawali podejrzanych o pochodzenie żydowskie. Bracia ponownie przeszli pozytywnie kontrolę lekarską. Mimo tego uciekli do sowieckiej partyzantki koło Mińska. Przeszli przez front.