Imię: Olga Nazwisko: Grosfeld

Córka Kupfera, właściciela sklepu z konfekcją damską i Hindy Kupfer. Miała troje rodzeństwa, dwóch braci i siostrę. Wyszła za mąż za Ludwika Grosfelda, adwokata, członka PPS-u, miała córkę Ewę. Mąż w grudniu 1939 r. ewakuował się do Rumunii, ostatecznie trafił do Londynu, gdzie 11.07.1943 r. został mianowany ministrem skarbu w rządzie londyńskim. Została sama z córką, zaczęła pracować jako urzędniczka. W 1941 r. wyjechała z córka do Lwowa, ale nie miała tam żadnego oparcia, więc postanowiła wracać z córką do Przemyśla. Jechały samochodem, który wiózł szabrowaną przez Niemców porcelanę. Samochód zatrzymano, zostały aresztowane. W więzieniu we Lwowie, na ul. Łąckiego, spędziły ponad miesiąc, w osobnych celach. Po uwolnieniu wróciły do Przemyśla, poszły do getta, były zabierane do pracy przymusowej. Pomagała im w getcie dawna gosposia, Polka, młoda, ładna dziewczyna. i podtykała jedzenie Ewie. Kurier wysłany z Warszawy przez przyjaciela rodziny, Wincentego Markowskiego, przywiózł im fałszywe dokumenty, ale jej matka, podczas jakiejś kontroli niemieckiej, je spaliła. Podczas jednej z selekcji zabrano jej matkę i brata, oboje zginęli. Wtedy postanowiła uciekać z getta. Ich przedwojenna gosposia dała im autentyczne metryki swoich krewnych. Najpierw wyszła z getta z placówką, córka, dzięki opłaconemu Ukraińcowi. Opłacona nauczycielka zawiozła ją do Warszawy. Ewa miała adres kontaktowy na Nowym Świecie, do siostrzenicy pana Wincentego Markowskiego. Później ona dotarła do Warszawy. Wynajęły pokój na Bielanach w domu Aldony Lipszyc. Zarabiała robiąc swetry na drutach. Było biednie. Ewa jeździła na Żoliborz, do Markowskich, Jadwiga Markowska przygotowywała ją do szkoły. We wrześniu 1943 r. córka zamieszkała u sióstr Zmartwychwstanki na Żoliborzu, gdzie chodziła do szkoły, do sierpnia 1944 r. Pod koniec powstania zabrała Ewę i wyszły z Warszawy do obozu w Pruszkowie. Podczas selekcji skierowane zostały do grupy mającej wyjechać do Niemiec. Ale spotkały, prowadzącego obozową kuchnię, męża kuzynki, które wyciągnął je do pracy w kuchni. Kiedy dostały przepustkę z obozu, wsiadły do pociągu do Częstochowy. Tam zaczęła pracę jako cywilna furtianka w domu podrzutków u Sióstr Skrytek na ul. Katedralnej. Ewa zamieszkała w tym domu. Po wyzwoleniu Częstochowy 17.01.1945 r., opuściły dom sióstr. Przez jakiś czas mieszkały jeszcze w Częstochowie, a później pojechały do Krakowa. Mąż wrócił z Londynu pod koniec 1945 r.