Imię: Stanisława Nazwisko: Dentkiewicz-Płoska

Mężatka, wychowywała chłopca z rodziny męża, Jana Gronowskiego. Wiosną 1939 r. poznała Adolfa Werksztela (Feliks Płoski) i zakochali się w sobie. W listopadzie 1940 r., Adolf, po wyjściu z getta, wprowadził się do nich na Mostową. Miał pieniądze i dał je Stanisławie. Za te pieniądze, latem 1942 r., Stanisława kupiła mieszkanie na ul. Mariensztat 13/15., gdzie się wszyscy przenieśli. Jeździła z Adolfem na szmugiel w lubelskie. Zawozili odzież, firanki, lampki, baterie. Kupowali tytoń Wirginia, który ubijali w jak najmniejsze pakunki. Płynęli statkami po Wiśle, opłacona załoga chowała towar w specjalne skrytki. Niebezpiecznie było w Dęblinie, jedynie tam były kontrole niemieckie. W sierpniu 1941 r. wyszli z getta rodzice Adolfa, zatrzymali się u niej na Mariensztacie. Po trzech dniach, pojechali dalej. Kiedy wrócili do getta, Stanisława Dentkiewicz przechodziła do getta przez strych na Franciszkańskiej i zanosiła tytoń. Rozalia robiła papierosy i sprzedawała, żeby miała za co żyć. Latem 1942 r. wyszła z getta siostra Adolfa, Maryla. Też zatrzymała się na parę dni u Stanisławy. W czasie powstania w getcie, uciekła kanałami z getta Stefania Srebrna, przyszła na Mariensztat. Poza tym przyszła po pomoc Dora Tchórz, którą nękali szmalcownicy. Stanisława znalazła jej, przez znajomego pracę. W czasie powstania warszawskiego, ona i domownicy, nie wychodzili z mieszkania. 9 sierpnia Niemcy otoczyli budynki i wszystkim kazali wyjść. Potem, w kolumnie, na dworzec i pociągiem do Pruszkowa. Stamtąd trafiła do Oświęcimia-Brzezinki.