J.K. pisze "Dwie trumny": o pięknym...

J.K. pisze "Dwie trumny": o pięknym piętnastoletnim chłopcu, który umarł na ulicy Smoczej /ulica największej biedoty getta/ i jego zrozpaczonej matce; o małym dziecku, którego nóżka wystawała ze starannie obwiązanej sznurkiem paczki papieru. Rozumie, że matka zrobiła to umyślnie: żeby nikt nie pomyślał, że w paczce jest coś cennego, żeby widział, że dziecko nie ma bucików ani pończoch, więc nie ma co ukraść. "Bo przykro, gdy ktoś kopnie to, co ty kochasz".